ConcreteFunction

Wywołuje funkcję z pojedynczym wejściem i wyjściem.

Osoba wywołująca jest odpowiedzialna za zamknięcie wszystkich tensorów.

Wywołuje funkcję.

Osoba wywołująca jest odpowiedzialna za zamknięcie wszystkich tensorów.

Utwórz funkcję na podstawie podpisu i prawidłowej sesji wykresu.

Funkcja nie będzie właścicielem sesji ani jej wykresu, co oznacza, że ​​ich czas życia może wykraczać poza zakres funkcji. Dlatego funkcja nie musi być zamykana po jej użyciu. Na przykład:

try (Graph g = new Graph()) {
   Placeholder<TFloat32> input = tf.placeholder(TFloat32.class);
   Add<TFloat32> output = tf.math.add(input, tf.constant(2.0f));
   Signature signature = Signature.builder().input("x", input).output("y", output).build();

   try (Session s = new Session(g)) {
     // Auto-closing the function just as an example but this is not required since it has
     // no effect
     try (ConcreteFunction f = ConcreteFunction.create(signature, s);
         TFloat32 t = TFloat32.scalarOf(2.0f)) {
       assertEquals(4.0f, ((TFloat32)function.call(x)).getFloat());
     
     // Session s is still valid at this point
   }
   // Graph g is still valid at this point
 }
 }

Tworzy funkcję, budując nowy wykres.

functionBuilder musi zainicjować wykres funkcji z podanej instancji ERROR(/Ops) i zwrócić poprawną sygnaturę, która będzie używana do zasilania tensorów wejściowych i pobierania tensorów wyjściowych podczas wykonywania.

Funkcja będzie właścicielem nowego wykresu i sesji wynikowej. Dlatego funkcja musi być odpowiednio ujęta w blok try-with-resources, aby zagwarantować, że po odrzuceniu funkcji zostaną zwolnione wszystkie zasoby natywne. Na przykład:

public class MyModel {

   public static Signature addTwo(Ops tf) {
     Placeholder<TFloat32> input = tf.placeholder(TFloat32.class);
     Add<TFloat32> output = tf.math.add(input, tf.constant(2.0f));
     return Signature.builder("addTwo").input("x", input).output("y", output).build();
   

   public static void main(String args[]) {
     try (ConcreteFunction function = ConcreteFunction.create(MyModel::addTwo);
         TFloat32 x = TFloat32.scalarOf(2.0f)) {
       assertEquals(4.0f, ((TFloat32)function.call(x)).getFloat());
     }
   }
 }
 }

Utwórz funkcję na podstawie podpisu i istniejącego wykresu.

Funkcja zachowa własność sesji użytej do uruchomienia wykresu, ale nie samego wykresu, co oznacza, że ​​jego żywotność może wykraczać poza zakres funkcji. Na przykład:

try (Graph g = new Graph()) {
   Placeholder<TFloat32> input = tf.placeholder(TFloat32.class);
   Add<TFloat32> output = tf.math.add(input, tf.constant(2.0f));
   Signature signature = Signature.builder().input("x", input).output("y", output).build();

   try (ConcreteFunction f = ConcreteFunction.create(signature, g);
       TFloat32 x = TFloat32.scalarOf(2.0f)) {
     assertEquals(4.0f, ((TFloat32)function.call(x)).getFloat());
   
   // Graph g is still valid at this point
 }
 }

Zwraca wykres tej funkcji

Eksportuj tę funkcję jako zapisany model.

Ta metoda jest wygodnym skrótem odpowiadającym SavedModel.exporter(exportDir).withFunction(this).export()

Zwraca sesję użytą do wykonania wykresu podczas wywoływania tej funkcji

Ogólnie rzecz biorąc, użytkownik nie musi bezpośrednio obsługiwać sesji funkcji i zamiast tego polegać na call(Map) aby wykonać wykres. Jednak w niektórych przypadkach może być konieczny bezpośredni dostęp do sesji, ponieważ zapewnia ona więcej opcji działania.

Zwraca sygnaturę tej funkcji